Vanochtend was het weer op tijd prijs.
De trip naar Chichen Itza (Xichen Itza kan ook, je spreekt sjietzun ietsa uit)

Om half zeven moesten we er uit.

Ontbijtje genuttigd, tegenwoordig zitten we in de buitenlucht want in de eetzaal zelf
is het veels te koud. Het scheelt minimaal 10graden met buiten.

Met de taxi gingen we naar het kantoortje van Hertz autoverhuur.
Het duurde eventjes voordat we alle papieren hadden, het meisje achter de balie moest
nog ingewerkt worden met gevolg dat het even duurde.
We hadden thuis al via Sunny Cars geboekt, dit scheelt toch wel al mooi 100euro voor de 2dagen dat we de auto hebben.
Op den duur kregen we dan toch de papieren en mochten we beneden in de garage de auto ophalen.

Na eerst te hebben gepind bij de HSBC bank om de hoek liepen we beneden naar de garage.
Daar stond hij te glimmen, een witte Dodge Vision 1.6 16v automaat.
Op zich niet verkeerd, starten en wegwezen.
Het is geen gewone automaat, maar een handbak met automatische koppeling.
Je hoort hem dus koppelen en schakelen terwijl je zelf niks doet.
Dit hoort eigenlijk in Ferrari's en andere dure sportauto's.
Als je de auto van het slot doet hoor je hem de druk voor de koppeling opbouwen.

Anyway, hij doet het en we raakten de ondertussen welbekende Mexico 307 op richting Cancun, dat is voor de verandering richting noorden.
Puntje iets minder, geen cruise control. Valt da tegen.....
Voetje op het gas dus en hobbelen maar.
Mexicanen kunnen dus net niet fatsoenlijk rijden, voorrang bestaat niet, de wil van de sterkste bestaat.
Zij kunnen hun rijbewijs kopen en leren daarna wel hoe het gaat.

Toen we aan Cancun waren sloegen we linksaf richting de binnenlanden.
Dit is een tolweg, die loopt tot Merida aan de andere kant van het schiereiland Yucatan.
Het is totaal niet druk, het meeste van de tijd rijd je alleen in het rond.
Geen auto voor je en geen auto achter je.
Toch mag je er maar 110 km/u, we hebben ons hier maar aan gehouden want je weet maar nooit.
Huurauto's in Mexico hebben geen kentekenplaten dus op die manier word je herkent door de
arm van de wet.
Regelmatig zijn er politiecontroles, gelukkig hadden ze het toen wij voorbijkwamen te druk met niks doen.

Tijdens de rit liep de temperatuur steeds verder op tot 37 graden celcius.
Dat beloofde niet veel goeds.....

We hadden ondertussen al een pakketje Chichen Itza gekocht, parking, lunch, entree en 10% korting op souvenirs.
In ons geval moesten we niet langs de hoofdingang binnen, maar via een bungalowpark.
Er stonden 10 auto's dus dat was effe niet druk.
Een van de medewerkers liep met ons mee en we waren binnen.
Aangezien het ondertussen al 12.30 was zijn we eerst wezen lunchen.
Er was ruime keus in Maya- en Mexicaans eten, en zoals al eerder gezegd smaakt dit perfect.
Eva dr buik borrelt een beetje dus opletten.

Eenmaal in de archeologische opgraving is slechts 1 woord van toepassing:

Warm

Heeeeeeel warm!

De 'limestone' van de ruine's houdt warmte vast en schaduw is er niet of weinig.
Wat een enorme hitte daar, vooral op de open velden.

Maar ook is het 1 van de 7 wereld wonderen.
De Maya's zijn echt genie in het bouwen van vanalles.
Echter Chichen Itza heeft ook invloeden van de Azteken.
Als je ter plaatse bent maakt dat allemaal niet uit, het is prachtig en wat een grote gebouwen.
Voor ons zijn de Maya's klein van stuk, ze zijn kort en gedrongen gebouwd, en toch hebben ze zulke enorme gebouwen gemaakt.
Omdat we zelf reden konden we weg toen we klaar waren, en Eva had flink last van de broeierige hitte dus accuut naar cenote Ik Kil.
Dit is een paar minuten verwijderd van Xichen Itza en onbeschrijvelijk mooi.
Wel veel volk, maar dat is niet voor niks.
Het is een half open cenote, met lianen en de hele ratteplan.
Wow.
En lekker koel water ook, je mag er in zwemmen.

Dit deed ons goed na de stoffige hitte van Chichen Itza.

Daarna wachtte ons de lange thuisreis.
De thermometer in de Dodge gaf 44graden celcius aan aan en dit werd langzaamaan minder toen we dichter bij de kust kwamen.
Het was dus, tijdens ons bezoek aan het wereldwonder, minimaal 40graden in de schaduw.
Niet zo heel raar dat we het lichtelijk aan de warme kant vonden.

De thuisreis duurdeiets korter dan heen, blijkbaar was er een nieuwe weg geopend en dit scheelde een halfuurtje.
Om 20u waren we weer terug in onze kamer.
Na een douche gegeten bij de Italiaan.
Eva borrelt nog steeds dus die ligt ondertussen te slapen.

Als haar buik het toelaat gaan we morgen naar Tulum en Akumal.
Dit is vlakbij, niet verder dan een uurtje rijden.

Even de wifi zone in en dan slapen.

Welterusten!