Hasta Luego Mexico!

De laatste volle dag voor ons in Mexico brak aan in Playa del Carmen.

Zoals alle dagen die we hier gehad hebben in volle pracht, zon, zee, strand, apen, leguanen en zelfs een slang in 1 van de tuinen.
Geen boa constrictor of koningspython maar een kleine variant.
Wat het precies was geen idee, hij/zij zat wel rechtop zoals een cobra ook doet alleen dan zonder die zijkanten die gaan openstaan.
Men had het over een pofadder of iets dergelijks, het personeel heeft het beest wel professioneel met een bezemsteel verwijderd.
Het zou een beetje slordig staan als er iemand een slangenbeet zou oplopen nefest het zwembad.

Eva heeft nog steeds last van haar buik, alhoewel dat 's middags toch een heel stuk beter ging.

We hebben lekker in de schaduw gezeten aan het zwembad, uitzicht over het strand.
Af en toe in de zee, beetje foto's maken, opdrogen, wat drinken, wat eten.
Kortom, een echte vakantiedag.
's Ochtends komen er ook wat vliegtuigen over, deze zijn dan onderweg naar het vliegveld van Cozumel, wat recht tegenover ons ligt.
Verder zijn er vrij weinig vliegtuigen te zien, geen streep of niks in de lucht.
In Playa is wel een kleine 'airstrip' waar diverse Cessna's en dergelijke staan, deze komen af en toe over maar daar heb je geen last van.
Ook de cruiseschepen werden weer afgemeerd daar vandaag, het is helaas net te ver om te kunnen zien wat of wie het is.
Het eiland Cozumel ligt 19km uit de kust vandaan, mooi stukje zwemmen.

We hebben ook mooie foto's gemaakt, Eva heeft een rondje hotel gedaan en daarna op het strand zelf nog vanalles verzonnen.
Na de foto's waren we helemaal gescrubt, natuurlijke behandeling.
De golven zijn zo wild dat alle zand wordt opgeworpen en je bikini/zwembroek/andere denkbare plaatsen volzitten met zand wat nog flinkplakt ook.
De douchekraan krijgt het maar met moeite weg.

We hebben zelfs nog even op ons eigen terrasje gezeten, met uitzicht op niks.
Hanno ving een mug in de lucht en had daarna zijn handen onder waarschijnlijk zijn eigen bloed zitten.

Om 19u was er het avondeten, en daarna langs het plaatselijke winkelcentrumpje.
Het ging bergafwaarts met Eva dus ze ligt nu voor pampus met een fles lauw water er naast.
Heel vreemd, overdag gaat het goed en tegen de avond en 's nachts is het patat.
Zou zomaar de vampierbacterie kunnen zijn, alleen actief als het donker is.
Ze eet wel en heeft geen koorts dus geen reden tot drama.
Hopelijk is het morgen te doen, als je met buikklachten opgesloten zit in een vliegtuig is dat
niet erg handig.

Ze hadden weinig soeps in het winkelcentrumpje en het was ook nog eens erg warm daar.
Zijn we toch wel erg blij dat we een hotel aan zee hadden, als er geen windje staat dan is het warm hoor.
We zouden nog langs een grote supermarkt in de buurt gaan maar dit is er niet van gekomen, jammer maar helaas.
Dat wordt dinsdag ouderwets naar de AH, Emte, Jumbo en Naldi.

Morgenmiddag om 12.25u plaatselijke tijd, 19.25 NL tijd worden we hier in het hotel opgehaald voor de terugreis.
Als het volgens plan verloopt stijgen we hier om 17.00u op en landen we een uurtje of 11 later veilig op Schiphol.
Ook deze vlucht zal worden uitgevoerd door de 787 Dreamliner.
Voor diegene die onze vlucht willen volgen op een flightradar, we hebben vluchtnummer OR338/TFL338.
Daarna nemen we de shuttlebus terug naar het Ibis hotel in Badhoevedorp waar de auto stof staat te vangen.
Ergens in de middag zullen we weer neerstrijken in ons Hulst.
Puntje jammer dat het een eind rijden is van en naar Schiphol.

Dit jaar hebben we voor de 1e keer geen ansichtkaartjes verstuurd, vorig jaar in Gran Canaria zijn ze waarschijnlijk kwijt geraakt want ze zijn nergens aangekomen.
We vonden het erg jammer dat niemand ons kaartje heeft gehad dus laten we dat dit jaar zitten.
Iedereen die meer verhalen/foto's/ervaringen/tips&tricks/koffie-thee-bier-wijn-fris wil is natuurlijk van harte welkom bij ons en we
zullen jullie dan verblijden met alle ins en outs en hoe wij het land Mexico hebben beleefd.
Wat velen niet weten is het feit dat Mexico niet de officiele naam is van het land waarin wij ons bevinden.
De officiele naam is: 'De Verenigde Staten van Mexico'
Net zoals de USA is dit land opgedeeld in verschillende staten die samen een geheel vormen.

Het hotel, RIU Yucatan, is ten zeerste aan te raden.
We hebben geen op- of aanmerking.
Er zal altijd wel eens iets zijn dat niet helemaal perfect is maar dat kan ook niet.
We zijn van Arke/Holland International gewoon dat alles goed gaat en tot nu toe is dat ook weer zo.
Mexico is een prachtig land, althans het gedeelte waar wij zaten, het schiereiland Yucatan, is dat zeker.
De bevolking, voor het overgrote deel Maya's, is vriendelijk, lacht altijd en zal altijd helpen.
Het is in ieder geval de moeite om nog eens terug te komen, Isla Holbox, Cozumel, Isla Mujeres, Xplor, Xcaret en nog veel meer hebben we niet kunnen doen.
Dat zal dan op het verlanglijstje blijven staan tot de mogelijkheid zich voordoet.

Bij deze zal ons reisverslag van een prachtige vakantie eindigen, wij danken een ieder die ons trouw heeft gevolgd en die onze verhaaltjes en foto's heeft bekeken.

Rest ons om te gaan slapen, ontbijten, koffers pakken, om twaalf uur uitchecken en een halfuurtje op de bus te wachten.

Adios, hasta luego y buenos noches

Muchos besitos,

Eva en Hanno

Hasta Luego Mexico!

De laatste volle dag voor ons in Mexico brak aan in Playa del Carmen.

Zoals alle dagen die we hier gehad hebben in volle pracht, zon, zee, strand, apen, leguanen en zelfs een slang in 1 van de tuinen.
Geen boa constrictor of koningspython maar een kleine variant.
Wat het precies was geen idee, hij/zij zat wel rechtop zoals een cobra ook doet alleen dan zonder die zijkanten die gaan openstaan.
Men had het over een pofadder of iets dergelijks, het personeel heeft het beest wel professioneel met een bezemsteel verwijderd.
Het zou een beetje slordig staan als er iemand een slangenbeet zou oplopen nefest het zwembad.

Eva heeft nog steeds last van haar buik, alhoewel dat 's middags toch een heel stuk beter ging.

We hebben lekker in de schaduw gezeten aan het zwembad, uitzicht over het strand.
Af en toe in de zee, beetje foto's maken, opdrogen, wat drinken, wat eten.
Kortom, een echte vakantiedag.
's Ochtends komen er ook wat vliegtuigen over, deze zijn dan onderweg naar het vliegveld van Cozumel, wat recht tegenover ons ligt.
Verder zijn er vrij weinig vliegtuigen te zien, geen streep of niks in de lucht.
In Playa is wel een kleine 'airstrip' waar diverse Cessna's en dergelijke staan, deze komen af en toe over maar daar heb je geen last van.
Ook de cruiseschepen werden weer afgemeerd daar vandaag, het is helaas net te ver om te kunnen zien wat of wie het is.
Het eiland Cozumel ligt 19km uit de kust vandaan, mooi stukje zwemmen.

We hebben ook mooie foto's gemaakt, Eva heeft een rondje hotel gedaan en daarna op het strand zelf nog vanalles verzonnen.
Na de foto's waren we helemaal gescrubt, natuurlijke behandeling.
De golven zijn zo wild dat alle zand wordt opgeworpen en je bikini/zwembroek/andere denkbare plaatsen volzitten met zand wat nog flinkplakt ook.
De douchekraan krijgt het maar met moeite weg.

We hebben zelfs nog even op ons eigen terrasje gezeten, met uitzicht op niks.
Hanno ving een mug in de lucht en had daarna zijn handen onder waarschijnlijk zijn eigen bloed zitten.

Om 19u was er het avondeten, en daarna langs het plaatselijke winkelcentrumpje.
Het ging bergafwaarts met Eva dus ze ligt nu voor pampus met een fles lauw water er naast.
Heel vreemd, overdag gaat het goed en tegen de avond en 's nachts is het patat.
Zou zomaar de vampierbacterie kunnen zijn, alleen actief als het donker is.
Ze eet wel en heeft geen koorts dus geen reden tot drama.
Hopelijk is het morgen te doen, als je met buikklachten opgesloten zit in een vliegtuig is dat
niet erg handig.

Ze hadden weinig soeps in het winkelcentrumpje en het was ook nog eens erg warm daar.
Zijn we toch wel erg blij dat we een hotel aan zee hadden, als er geen windje staat dan is het warm hoor.
We zouden nog langs een grote supermarkt in de buurt gaan maar dit is er niet van gekomen, jammer maar helaas.
Dat wordt dinsdag ouderwets naar de AH, Emte, Jumbo en Naldi.

Morgenmiddag om 12.25u plaatselijke tijd, 19.25 NL tijd worden we hier in het hotel opgehaald voor de terugreis.
Als het volgens plan verloopt stijgen we hier om 17.00u op en landen we een uurtje of 11 later veilig op Schiphol.
Ook deze vlucht zal worden uitgevoerd door de 787 Dreamliner.
Voor diegene die onze vlucht willen volgen op een flightradar, we hebben vluchtnummer OR338/TFL338.
Daarna nemen we de shuttlebus terug naar het Ibis hotel in Badhoevedorp waar de auto stof staat te vangen.
Ergens in de middag zullen we weer neerstrijken in ons Hulst.
Puntje jammer dat het een eind rijden is van en naar Schiphol.

Dit jaar hebben we voor de 1e keer geen ansichtkaartjes verstuurd, vorig jaar in Gran Canaria zijn ze waarschijnlijk kwijt geraakt want ze zijn nergens aangekomen.
We vonden het erg jammer dat niemand ons kaartje heeft gehad dus laten we dat dit jaar zitten.
Iedereen die meer verhalen/foto's/ervaringen/tips&tricks/koffie-thee-bier-wijn-fris wil is natuurlijk van harte welkom bij ons en we
zullen jullie dan verblijden met alle ins en outs en hoe wij het land Mexico hebben beleefd.
Wat velen niet weten is het feit dat Mexico niet de officiele naam is van het land waarin wij ons bevinden.
De officiele naam is: 'De Verenigde Staten van Mexico'
Net zoals de USA is dit land opgedeeld in verschillende staten die samen een geheel vormen.

Het hotel, RIU Yucatan, is ten zeerste aan te raden.
We hebben geen op- of aanmerking.
Er zal altijd wel eens iets zijn dat niet helemaal perfect is maar dat kan ook niet.
We zijn van Arke/Holland International gewoon dat alles goed gaat en tot nu toe is dat ook weer zo.
Mexico is een prachtig land, althans het gedeelte waar wij zaten, het schiereiland Yucatan, is dat zeker.
De bevolking, voor het overgrote deel Maya's, is vriendelijk, lacht altijd en zal altijd helpen.
Het is in ieder geval de moeite om nog eens terug te komen, Isla Holbox, Cozumel, Isla Mujeres, Xplor, Xcaret en nog veel meer hebben we niet kunnen doen.
Dat zal dan op het verlanglijstje blijven staan tot de mogelijkheid zich voordoet.

Bij deze zal ons reisverslag van een prachtige vakantie eindigen, wij danken een ieder die ons trouw heeft gevolgd en die onze verhaaltjes en foto's heeft bekeken.

Rest ons om te gaan slapen, ontbijten, koffers pakken, om twaalf uur uitchecken en een halfuurtje op de bus te wachten.

Adios, hasta luego y buenos noches

Muchos besitos,

Eva en Hanno

Klein wereld wondertje op de zeebodem!

Vandaag begon de dag met min of meer uitslapen.

Eva moest er een paar keertjes uit vannacht, zat niet helemaal lekker.
Vanochtend was dat nog steeds niet en Hanno ging naar de plaatselijke apotheek om iets voor tegen de racek*k. Gelijk maar een paardenmiddel, hoppa 2capsules tegelijk.
We hebben daarna op het gemakje aan het zwembad gezeten, Eva wilde even kijken hoe het ging met haar buikje en ondertussen foto's overgezet op de laptop.

Op zich ging het wel goed met haar en tegen het middaguur reden we weg in de huurbolide richting de Maya stad Tulum, dat nog steeds een uurtje rijden is over, jawel, de Mexico 307 richting zuiden. We namen een pakket inclusief een paar drankjes en een boot tochtje, met schildpadden zien.

De Maya stad Tulum is de enige bekende stad die direct aan zee is gelegen.
Qua architectuur is het een kopie van Chichen Itza, echter het is veel koeler omdat de zeewind door de straten waait. Het is gewoon dik 33 graden maar je voelt het alleen als de wind wegvalt. Mooie ruines staan er op een grasveld, van sommigen alleen de fundering, van anderen alles, met dak en al. Het is niet echt groot, maar wel heel apart omdat je vanaf de straten de zee ziet, hoort en proeft. Ook zijn er leguanen en niet zomaar 1tje, ze lopen er rond net zoals in Nederland merels en mussen vliegen.
Een metertje lang is niks, sommigen zijn flink groot.
Eentje er van was Eva dr vriendje, hij zat naast haar rustig van het gras te eten.

Na een anderhalf uur heb je het wel gezien en we gingen naar de Subway om een heerlijk broodje. Gelijk afgekoeld in de airco daar.
Er is heel veel op toerisme gericht in Tulum, het aanbod winkeltjes, restaurants, broodjeszaken, douches en wc's is net zo groot als de complete opgraving, zij het niet groter.
Je kon er met een treintje heen voor 20 pesos maar wij gingen lekker met de benenwagen.

Het bootje zou vertrekken vanaf Playa Maya, een minuutje of tien met de auto en dat is een bounty strandje hoor. Rieten hutjes, scheve palmbomen het plaatje was compleet.
We moesten heel even wachten tot de trossen werden losgegooid en het ruime sop werd gekozen.

Met zn achten waren we aan boord en we hebben de ruines van Tulum vanaf zee gezien, heel mooi en dit kan natuurlijk alleen vanaf een bootje.
Ook gingen we snorkelen aan het rif, wat moeilijk was door de enorme stroming en er zouden geen schildpadden zijn. Dat was wel beloofd, waarschijnlijk een marketingpraatje.

Na het aanleggen van de boot zijn we direct naar het nabijgelegen Akumal gegaan, waar wel schildpadden zouden moeten zijn.
Het kostte een keertje of wat vragen en verkeerd rijden maar we hebben het dan toch gevonden en omdat we al later op de dag waren konden we de Dodge ergens gratis tussenfrotten en moesten we niet betalen voor de parking.
Akumal-Playa is niks meer dan een paar gebouwen en hotels en winkeltjes.
En natuurlijk het strand waar je letterlijk tussen de schildpadden zou moeten zwemmen.
Heel handig, onze snorkels liggen nog in de Butstraat dus dan maar zonder.
Je ziet dus helemaal niks, troebel water. Een vrouw die ons tegenkwam zei dat er 2 grote schildpadden onder onze voeten zouden zitten en wij zagen echt niks.
Dan maar teruggerend naar de plaatselijke supermarkt en een snorkel gehaald voor weinig, hier in Playa kosten ze 3x meer.

We zijn om de beurt wezen snorkelen en het is dus echt waar, op bijna geen afstand zitten enorme zeeschildpadden.
Anderhalve meter in doorsnee makkelijk en deze magnifieke reptielen grazen zeegras van de bodem terwijl wij meekijken van vlakbij. Af en toe gaan ze boven om adem te halen en dan weer verder eten. Prachtige foto's en video van gemaakt, dit is toch wel heel speciaal en alles wat je nodig hebt is een snorkel. Wel even vermelden dat niet iedereen met deze beesten omgaat zoals zou moeten, regelmatig worden er gewond gevonden en dat is niet
omdat iedereen netjes is.
2% van elk nest zal het overleven en uitgroeien tot een grote zeeschildpad, de andere 98% valt ten prooi aan vogels of vissen,loopt de verkeerde kant uit na het uitkomen van het ei of hun ei komt helemaal niet uit. Schildpadeieren zijn een smakelijk kostje voor allerlei roofdieren dus je kan met recht zeggen dat deze beesten het niet makkelijk hebben.

Na ons avontuur met de schildpadden bleek het al kwart voor zeven te zijn, tijd om te gaan.
De auto moest volgetankt terug en een liter kost omgerekend ongeveer 80 eurocent.
Onze Dodge had 40 liter nodig voor 570km en dat is een nette 1 op 14,25.
Dat is wel met de airco 100% aan, niet slecht dus.

Eerst maar wezen douchen en eten, daarna de auto teruggebracht naar de Hertz en met de taxi terug naar het hotel. We hebben nog eventjes rondgelopen in Playa centrum maar je wordt continue lastig gevallen door iedereen die iets aan je wil verkopen. Beetje jammer.

Volgens de reisleiding was het af te raden om een auto te huren.
We hebben daar geen slechte ervaringen mee, ja er is veel controle van politie en als je gepakt wordt kost het vast geld. Gewoon rustig aandoen en niet opvallen dan komt alles goed. Voor iedereen die naar Mexico gaat, een auto huren is perfect te doen en ga er mee naar Chichen Itza en niet met de bus.

Morgen is onze laatste volle dag en die gaan we doorbrengen aan het zwembad, een dagje vrij dus. Nog even wat extra kleur erbij zetten, dat lukt goed en we verbranden niet.
Wel gewoon smeren anders heb je het zitten.

Tenemos Sueño,

Buenos Noches

1 van de 7 wereldwonderen, een warm welkom.

Vanochtend was het weer op tijd prijs.
De trip naar Chichen Itza (Xichen Itza kan ook, je spreekt sjietzun ietsa uit)

Om half zeven moesten we er uit.

Ontbijtje genuttigd, tegenwoordig zitten we in de buitenlucht want in de eetzaal zelf
is het veels te koud. Het scheelt minimaal 10graden met buiten.

Met de taxi gingen we naar het kantoortje van Hertz autoverhuur.
Het duurde eventjes voordat we alle papieren hadden, het meisje achter de balie moest
nog ingewerkt worden met gevolg dat het even duurde.
We hadden thuis al via Sunny Cars geboekt, dit scheelt toch wel al mooi 100euro voor de 2dagen dat we de auto hebben.
Op den duur kregen we dan toch de papieren en mochten we beneden in de garage de auto ophalen.

Na eerst te hebben gepind bij de HSBC bank om de hoek liepen we beneden naar de garage.
Daar stond hij te glimmen, een witte Dodge Vision 1.6 16v automaat.
Op zich niet verkeerd, starten en wegwezen.
Het is geen gewone automaat, maar een handbak met automatische koppeling.
Je hoort hem dus koppelen en schakelen terwijl je zelf niks doet.
Dit hoort eigenlijk in Ferrari's en andere dure sportauto's.
Als je de auto van het slot doet hoor je hem de druk voor de koppeling opbouwen.

Anyway, hij doet het en we raakten de ondertussen welbekende Mexico 307 op richting Cancun, dat is voor de verandering richting noorden.
Puntje iets minder, geen cruise control. Valt da tegen.....
Voetje op het gas dus en hobbelen maar.
Mexicanen kunnen dus net niet fatsoenlijk rijden, voorrang bestaat niet, de wil van de sterkste bestaat.
Zij kunnen hun rijbewijs kopen en leren daarna wel hoe het gaat.

Toen we aan Cancun waren sloegen we linksaf richting de binnenlanden.
Dit is een tolweg, die loopt tot Merida aan de andere kant van het schiereiland Yucatan.
Het is totaal niet druk, het meeste van de tijd rijd je alleen in het rond.
Geen auto voor je en geen auto achter je.
Toch mag je er maar 110 km/u, we hebben ons hier maar aan gehouden want je weet maar nooit.
Huurauto's in Mexico hebben geen kentekenplaten dus op die manier word je herkent door de
arm van de wet.
Regelmatig zijn er politiecontroles, gelukkig hadden ze het toen wij voorbijkwamen te druk met niks doen.

Tijdens de rit liep de temperatuur steeds verder op tot 37 graden celcius.
Dat beloofde niet veel goeds.....

We hadden ondertussen al een pakketje Chichen Itza gekocht, parking, lunch, entree en 10% korting op souvenirs.
In ons geval moesten we niet langs de hoofdingang binnen, maar via een bungalowpark.
Er stonden 10 auto's dus dat was effe niet druk.
Een van de medewerkers liep met ons mee en we waren binnen.
Aangezien het ondertussen al 12.30 was zijn we eerst wezen lunchen.
Er was ruime keus in Maya- en Mexicaans eten, en zoals al eerder gezegd smaakt dit perfect.
Eva dr buik borrelt een beetje dus opletten.

Eenmaal in de archeologische opgraving is slechts 1 woord van toepassing:

Warm

Heeeeeeel warm!

De 'limestone' van de ruine's houdt warmte vast en schaduw is er niet of weinig.
Wat een enorme hitte daar, vooral op de open velden.

Maar ook is het 1 van de 7 wereld wonderen.
De Maya's zijn echt genie in het bouwen van vanalles.
Echter Chichen Itza heeft ook invloeden van de Azteken.
Als je ter plaatse bent maakt dat allemaal niet uit, het is prachtig en wat een grote gebouwen.
Voor ons zijn de Maya's klein van stuk, ze zijn kort en gedrongen gebouwd, en toch hebben ze zulke enorme gebouwen gemaakt.
Omdat we zelf reden konden we weg toen we klaar waren, en Eva had flink last van de broeierige hitte dus accuut naar cenote Ik Kil.
Dit is een paar minuten verwijderd van Xichen Itza en onbeschrijvelijk mooi.
Wel veel volk, maar dat is niet voor niks.
Het is een half open cenote, met lianen en de hele ratteplan.
Wow.
En lekker koel water ook, je mag er in zwemmen.

Dit deed ons goed na de stoffige hitte van Chichen Itza.

Daarna wachtte ons de lange thuisreis.
De thermometer in de Dodge gaf 44graden celcius aan aan en dit werd langzaamaan minder toen we dichter bij de kust kwamen.
Het was dus, tijdens ons bezoek aan het wereldwonder, minimaal 40graden in de schaduw.
Niet zo heel raar dat we het lichtelijk aan de warme kant vonden.

De thuisreis duurdeiets korter dan heen, blijkbaar was er een nieuwe weg geopend en dit scheelde een halfuurtje.
Om 20u waren we weer terug in onze kamer.
Na een douche gegeten bij de Italiaan.
Eva borrelt nog steeds dus die ligt ondertussen te slapen.

Als haar buik het toelaat gaan we morgen naar Tulum en Akumal.
Dit is vlakbij, niet verder dan een uurtje rijden.

Even de wifi zone in en dan slapen.

Welterusten!

Dagje strand

Heerlijk uitgeslapen vandaag!

Om half negen ging de wekker.Stiekem waren we al wakker maar nog lang geen zin gehad om op te staan. Ontbijtje in het restaurant en hoppa naar het strand.

Eva heeft zonne allergie opgelopen, heel vervelend, dus we zitten in de schaduw onder palmbomen.

In de schaduw zitten betekent hier niet dat je niet verbrand of een kleurtje krijgt.
Een dag in de schaduw, en volle bak smeren, is hetzelfde als een dag in de volle zon in Cadzand. Gelukkig hebben we geen hele pijnlijke brandplekken, maar als je dat zou willen is dat geen probleem. Ga een uurtje zonder smeren in de zon liggen en je hebt gegarandeerd prijs.

Tegenover ons strand ligt het eiland Cozumel, vooral populair als cruiseschip bestemming.
We zien dan ook de schepen liggen, vandaag lag er een Disney Cruise Lines schip, de Disney Magic.
Het eiland zelf zie je bijna niet, alleen de hotels die er op staan.
Ook dit eiland is helemaal vlak, geen berg te zien.
Je kan dit ook bezoeken echter konden wij geen plaatsje meer voor vinden in onze vakantie agenda. Dat zal voor een volgende keer zijn.

Ons avondeten was in het mexicaanse restaurant en dat was eens effe lekker zeg.
Een stukje vlees van uitstekende kwaliteit.

Na het dessert kwamen ze een tequila boom boom brengen, maak dat weeral eens mee.
De foto's zeggen genoeg....Je moet het in 1x optutteren hoppa.

Zometeen effe met de laptop de wifi zone in om het verhaaltje te plaatsen en dan slapen.

Morgen om acht uur moeten we present zijn bij de Hertz rent a car, daar staat als het goed is onze huur toet in de startblokken.
De reisleiding gisteren heeft ons bang gemaakt met politie controles.
We zouden sowieso de pineut zijn als we moeten stoppen.
Overal staat dat het helemaal geen probleem is dus we zien het wel.

Morgen hebben de Mayastad Chichen Itza op het programma, dat is 200km rijden van Playa.
Daar in de buurt is een half open cenote, Ik Kil en daar willen we ook heen, net zoals spaanse stad Valladolid.
Al met al een drukke dag.

Vandaag was het een kort verhaaltje, alle zandkorrels van het strand beschrijven is een beetje saai...

Hasta la vista....baby

Het vertraagde verhaal van Sian Ka'an

Beste lezers,

Gisteren was jullie waarde schrijver in slaap gevallen na een lange dag,
vandaar dat er alleen maar foto's online kwamen.

Om het goed te maken bij deze een uitgebreid verhaal over onze dag naar
natuurpark Sian Ka'an.

Het was vroeg, om kwart voor zes stonden we al naast ons bed.
Op dit tijdstip is het nog donker, slechts een enkele glimp van de nieuwe dag is te zien.
Na een mager ontbijtje liepen we vol goede moed naar buurhotel Tequila.

Daar wachtte ons reisleidster Steffani en chauffeur Jiliberto.

Met ons klein groepje van een mannetje of14 vertrokken we weer zuidwaarts over de snelweg Mexico 307 richting Tulum. Deze weg kennen we ondertussen al van onze trips naar Xel-Ha en Coba. Ook zullen we deze weg over een paar dagen met de huurauto afleggen om Tulum zelf te bezoeken, maar daarover later dus.

In Tulum, een uurtje rijden ongeveer, kregen we de gelegenheid om wat water en dergelijke te halen en de laatste fatsoenlijke toilet te gebruiken.
De volgende zou pas bij de lunch zijn, een uurtje of vijf later.
Vervolgens werden er 2 huurauto's gebracht, bij ons heten deze Dacia Duster, hier heten ze Renault Duster. What's in a name, ze zouden hun naam zeker te weten eer aan doen.

Per huurauto gingen 2 koppels en de rest, die niet zelf wilde rijden, in een Chevy Van.

Wij hebben een Duster gedeeld met Lisanne en Rick uit de provincie Utrecht.
Dat werd best gezellig in de auto en volgens hun verhalen moeten we zeker nog naar de Dominicaanse Republiek op vakantie.
Volgens traditie boeken we onze volgende vakantie terwijl we op een vakantie zijn dus wie weet....

Met de auto reden we een uurtje ofzo verder het natuurpark Sian Ka'an in.
Links en rechts zie je Bounty stranden, hippie hotels, hutjes op het strand, noem maar op.
Vooral ook veel stof, gelukkig hadden de Dusters ook ruitenwissers en dit was niet omdat het aan het regenen was.

De auto's en de chevy van werden geparkeerd op een soort parkeerstripje net naast de weg.
Het gebied waar we ons bevonden kan je je voorstellen als Miami Beach, een smalle strip land met aan de ene kant een rustig water en aan de andere kant de open zee.
Op het eind van die strip land ligt het dorpje Punta Allen, we zouden daar met de boot landen om te lunchen. Op de strip staan geen grote hotels zoals in Miami Beach, er is echt helemaal niks behalve zon, zee en natuur.

Steffani ging ons voor naar de bootjes, een sloep met krachtige buitenboordmotor.

Onze kapitein is Carlos, een vriendelijke jongeman.

Steffani zat er bij ons ook in en dat was niet zo'n goed idee.
Net op weg kwamen er 2 antenne's tevoorschijn uit een afwatergat voorin de boot.
Op zich geen probleem zou je denken maar die 2 antenne's zaten dan wel even vast aan een enorme kakkerlak. Deze ging, samen met zijn of haar familie, lekker met ons mee.
Je zou denken als je in Mexico woont dat je niet bang bent voor deze vieze creaturen maar niks was minder waar, waarschijnlijk was haar geschreeuw tot in Nederland te horen.
We hebben de gaten volgestopt met zooi, zodat ze niet meer tevoorschijn konden komen.
Naderhand heeft Rick een kindje kakkerlak vermoord, maar de rest liet zich niet meer zien.

Ondertussen voeren we al geruime tijd op de inham, er zijn wat eilandjes vol vogels.
Onder andere fregatvogels, roze lepelaars en pelikanen zijn voorbeelden van wat er hier allemaal leeft.

Het water is ongeveer anderhalve meter diep en dat geeft het een hele mooie groen/blauwe kleur. Appelblauwzeegroen zou je kunnen zeggen,als je ooit foto's ziet van eilanden met die kleur water dan is het daar ondiep. Zodra het dieper is krijg je donkerdere kleuren.
Hier is ook een leefgebied van dolfijnen dus we gingen op zoek.
Het waait echt enorm en dit maakt het heel moeilijk de dolfijnen te zien.
Golven verpesten het heldere water dus het is goed opletten.
Anders dan in een show springen ze niet en zie je ze alleen als donkere vlek onder water en als ze komen ademhalen aan de oppervlakte.
We waren lucky en er waren dolfijnen genoeg om te zien, een stuk of 6 op verschillende plaatsen hebben we toch wel mogen bekijken.
Het ligt er ook aan of ze zin hebben in bezoek, zo niet dan zijn ze gewoon weg.

Vervolgens in volle vaart naar 'the black lagoon', die helemaal niet zwart is.
Hier zie je mangrovebos met rode stammen. Zij staan zo stevig in de grond dat ze een orkaan overleven.
Vissen en andere zeedieren zoeken hier beschutting in geval van een naderende orkaan.
Gelukkig is die er nu niet en zien we vanalles.
Naaldvissen, jonge barracuda's, witte reigers, een visarend koppeltje.
Alle bladeren en andere zooi van de bomen dat in het water valt wordt zwart en is een hele goede basis als voeding voor allerlei jonge vissen die in de beschutting van de mangrove leven, vandaar de naam zwarte lagune.

De lagune is niet bijzonder groot en om de bewoners ervan niet te lang te storen pruttelen we er weer uit, richting open zee.

Daar zouden we kans hebben om zeeschildpadden te zien.
Wederom door de hoge golven en harde wind zou dat erg lastig zijn, gelukkig hadden bootjes voor ons er al 1tje gespot dus alles wat we moesten doen was op onze beurt wachten.
Niemand piept voor, elk bootje staat met walkie talkie in contact en iedereen wacht zijn beurt netjes af. De schildpad was een meter in diameter ongeveer, moeilijk te schatten.
Ze komen boven om te ademen ergens elke 5 tot 20minuten, afhankelijk van of ze rustig zijn ja of nee. Dat ademen duurt wel te weten 1 seconde dus heel veel zie je er niet van.
Maakt niet uit, we hebben er hem gezien en vastgelegd.

Ook een snorkelpartij hoort bij deze uitstap echter door de hoge golven is het water helemaal troebel. Mexico bezit het 2e grootste koraalrif ter wereld, direct na het great barrier reef in Australie. Het loopt vanaf Cancun via Belize en Guatamala tot Honduras, een kilometertje of 1000. Het is niet zoals in Egypte een prachtig gekleurd en op 1 plaats geconcentreerd iets, maar een uitgestrekt geheel. De troebelheid was er toch niet dus onze snorkeling ging dan toch door. Is dat niet enorm om te zien.....stukken koraal, dan eventjes niks, weer koraal, een school gele vissen, kogelvissen zoals in het aquarium alleen dan van een halve meter lengte...opnieuw koraal...en dat allemaal op armlengte afstand.
Je mag er niet aanzitten, alleen kijken. Koraal is extreem gevoelig voor veranderingen, een aanraking is genoeg om sterfte te veroorzaken.
Dat wilden we natuurlijk niet dus handjes thuis.
De stroming is de moeite, als je niet de rest in de gaten hield was je zo afgedreven.

Na een half uurtje dobberen op onze buik in het water ging het naar Punta Allen, voor de lunch. Dit is een dorpje waar soms wel en soms geen electriciteit is.
Er stond ergens een radio te spelen en die zweeg ineens. We wisten genoeg.
Het restaurant heeft een diesel generator dus die kon gewoon doordraaien.
De doorsnee mexicaan heeft daar nooit genoeg geld voor, ze verdienen een euro of 5 per dag, dus als de stroom het laat afweten dan moeten ze afwachten tot het weer terug is.

De lunch was overigens erg goed, het Mexicaans eten bevalt ons erg.

Via een wandeling door het dorp stapten we aan de andere kant weer op de boot, deze waren tijdens de lunch omgevaren.

Het was dan nog een half uurtje op de boot om weer terug bij de auto te geraken en vanaf hier reden we weer met Lisanne en Rick naar het beginpunt in Tulum.
Ze hebben ook nergens verkeersdrempels, dit is echt niet te doen.
Op de meest vreemde plaatsen liggen ze, al dan niet aangekondigd.

In Tulum stond de bus op ons te wachten voor het uurtje terug naar Playa, we kwamen daar om half zes ongeveer weer aan.
Het dagje was al 12uur bezig ondertussen.

Na een douche liepen we binnen bij het italiaans restaurant waar we een heerlijke saltimbocca hebben gegeten.

De wijn speelde Hanno parten en hij was niet meer in staat om nog een boeiend verhaaltje te schrijven, eventjes liggen betekende in slaap vallen en vooral niet meer wakker willen worden.

Morgen kunnen we uitslapen, er staat een dag strand op het program.

Volle dag achter de rug.

Vandaag om kwart voor zeven liep het weer af.

Op zich een mooie tijd, we lagen er danig op tijd in.

Luidruchtige buren zorgden wel tegen middernacht voor een kleine storing in de nachtrust
maar verders verliep de nacht prima.
De deuren van de kamers hier zijn voorzien van NFC, als je binnen wilt hou je je pasje er tegen en klikt het slot open. Net zoals de OV pas dus.
De deuren rammelen als je ze dichtdoet maar er is een verschil tussen dicht doen en dicht smijten. Als dat eens gebeurd geen probleem maar 3x in 1minuut is minder fijn.

Heel toevallig viel onze deur toch ook wel dicht vanochtend vroeg....

Om half negen werden we verwacht bij buurhotel Riu Tequila alwaar chauffeur Pedro en zijn bus al klaar stonden. We kennen hem al van woensdag, hij kwam ons ook halen op het vliegveld. Onze reisleidster Tine was er ook, ze komt uit Mol in de Kempen en woont al 19jaar in Cancun. Awel, dat beloofde gezellig te worden.

Na nog wat mensen te hebben opgehaald wendde hij de steven zuidwaarts.

Onze eerste stop was bij de Maya stad Coba, ongeveer 50km landinwaarts vanaf het strand gezien. Deze stad heeft bestaan totdat de Spanjaarden, altijd dezelfden weer hier in de buurt, er bruut een einde aan maakten en heel veel documentatie vernietigden.
De stad was ongeveer 70 vierkante kilometer groot en er woonden naar schatting 70.000 Maya's. Veel volk dus.
We konden uiteraard niet alles bezoeken dan waren we nog eventjes bezig.
Tine gaf veel en boeiende uitleg over de Maya's en hun dagelijks leven, hun Goden, hun offers, hun kennis van wiskunde en het heelal.
De Maya's hebben zonder computers en hedendaagse technieken verschillende zonsverduisteringen enzo precies voorspeld.
Het hoogtepunt, zowel letterlijk als figuurlijk, is de grote piramide.
Deze is door de 40meter hoog en heel uitzonderlijk is het feit dat je er gewoon nog op mag.
Veilig is anders, er zijn geen leuningen of wat dan ook. Als je valt dan heb je pech, je stuitert dan pardoes over de ongelijke treden naar beneden. Dit gebeurde gelukkig niet en bovenaan heb je een prachtig vergezicht over de omringende jungle. Heel veel gebouwen zitten nog verstopt tussen de bomen, planten, lianen en ander groen dus je kijkt overal
overheen. Er zijn wel druppeltjes zweet verspild, het is enorm warm en de aanwezige wolkjes brengen geen soelaas.
Naar beneden was de grootste uitdaging, de Maya's zijn niet groot van stuk en sommige tredes zijn wel een halve meter terwijl de volgende 10cm is.
Voorzichtigheid was geboden. In het midden is een dik touw voor nog enige houvast.
Eenmaal beneden gingen we met een fietstaxi terug naar de ingang, een kilometertje of 2.
We hadden een zakje Lays chips meegenomen maar dit bleek een speciale variant te zijn, Habanero, en dit is de scherpste peper die op het schiereiland Yucatan te vinden is.
Eva moest er niks van hebben dus Hanno heeft het zakje gekuisd, zonder al te veel verbrandingsverschijnselen.

Helemaal verhit van de tocht door Coba kwamen we aan bij 1 van de ontelbare cenotes in Yucatan. Dit is een plaats waar het grondwater zichtbaar is, hetzij in een dichte grot, een halfopen grot of gewoon open, zoals een vijver.
De cenote die wij bezochten was van het gesloten type.
Vanaf boven zie je er helemaal niks van, alleen een gat in de grond met net genoeg plaats voor een trap.
Eenmaal binnen, een wonder, 50meter in diameter, 30meter diep koel water, vleermuizen en wanden van kalksteen. Heel erg apart en zeer verfrissend na de hitte van Coba.

Vervolgens was er de lunch, in een restaurantje gelegen aan 1 van de weinige meren in Yucatan. Dit was een heerlijk samenraapsel van plaatselijke lekkernijen en om even met Eva dr woorden te spreken, die ananas is veel lekkerder dan de ananas bij ons ooit zal zijn.
Er was kippensoep met limoen, kip en varken langzaam geroosterd totdat het zo mals is dat het van het bot valt, fruit en taart. Kortom, een heerlijke lunch.
Na de lunch zaten we buiten op het gemakje te verteren toen we werden gesommeerd naar de waterkant te komen. Meneer krokodil maakte zijn opwachting.
De lafaard hield ons continue in de gaten en op het stukje het dichtste bij ons in de buurt ging hij onder, om een eindje verder weer boven te komen.
Het was een mooi maatje toch zeker wel een metertje of 2,5 lang.
Genoeg handtassen, maar niemand durfde in de buurt te komen van dit koudbloedig stuk reptiel.

Op naar de laatste stop van vandaag, het natuurgebied Punta Laguna.
Hier huizen onder andere spin aapjes en we zouden precies op het goede moment daar zijn om ze te zien. Zo geschiedde, de aapjes waren ons goed gezind en lieten zich zien.
Het zijn half apen, met een hele lange staart en dito ledematen, vandaar de naam spin aap.

Ter plaatse woont ook een Maya familie en we werden uitgenodigd binnen te komen.
Dat is dan toch wel even een jaartje of 100 terug in de tijd.
Moeders maakt de hele dag tortilla's, vaders werkt en de kinderen, die tot 14 leerplichtig zijn, hangen rond. Sociale zekerheid hebben ze niet, pensioen meestal ook niet.
Ziektekosten zijn voorbehouden aan de plaatselijke medicijnman of -vrouw.

Schril verschil dus met onze europese wereld en zeker ook met het feit dat we in ons hotel uit ontelbaar verschillende dingen qua eten en drinken hebben, terwijl die mensen 100km verderop bijna niks op tafel kunnen krijgen of het moet tortilla heten.

Ondertussen hebben we ons avondeten achter de rug, zometeen met de laptop een drankje nuttigen en dit verhaal inclusief verse foto's uploaden.

Morgen gaat de wekker een uur eerder dan vandaag, we trekken er op uit naar natuurpark Sian Ka'an. Dit ligt net ten noorden van de grens met Belize.
Als je dat op de kaart opzoekt dan zijn we toch best een eindje van huis.

Riu Yucatan Playacar-Playa del Carmen-Quintana Roo-Yucatan

Vandaag een dagje weinig gedaan.

Beetje uitgeslapen tot half negen en daarna ontbijt.

Er is een thema restaurant, een Aziaat en die moet je op voorhand reserveren dus
dat gelijk effe gedaan.

Om 11u werden we verwacht in de Spa voor een massage, en dat was een goeie.
Helemaal van de wereld en gekraakt tot en met stonden we een dik uur later
weer buiten.
Een sauna hebben ze ook, alleen eentje voor de heren en eentje voor de dames.
Dat werd hem dan effe niet.

De rest van de dag hebben we doorgebracht aan het zwembad direct naast onze kamer.
Dit is niet het hoofdzwembad maar er is wel een bar, en parasols en het is niet zo druk
dus relax met hoofdletter R.

Het Aziatisch eten was zeer goed te doen we hebben er 1,5u binnengezeten.
De airco staat er ook niet zo hard als in het gewone restaurant.
Als je daar buitenloopt dan is loop je tegen de bekende muur van warme lucht aan, BAF.

Morgen mogen we op tijd op, tegen half7/kwart voor zeven.
Om half negen worden we verwacht bij buurhotel Riu Tequila.
Vanaf daar vertrekken we op excursie naar Mayastad Coba.
Ook zullen we gaan snorkelen en kennis maken met de Maya cultuur die nu
nog bestaat.

Weetje: We zitten niet aan de Golf van Mexico, maar aan de Caribische Zee.
Weetje2: Dolfijnen hebben elke 2uur een nieuwe huid
Weetje3: In Yucatan zijn GEEN rivieren, alle oppervlaktewater zit net onder de grond.
Weetje4: Het landschap is net zo plat als in Nederland.

De volgende blog zal dus weer zoals jullie gewend zijn vol staan
met gepeperde verhalen en soortgelijke foto's.

Vandaag hadden we, en daar is het ook vakantie voor, een rustdag!

Hasta Luego!